Nowy rząd Berlusconiego

Zaraz po spotkaniu z Prezydentem Giorgio Napolitano, podczas którego Berlusconi został nominowany Prezesem Rady Ministrów ogłoszono listę członków rządu:

1) Ministrowie zadaniowi (z teką):

• Minister Spraw Zagranicznych, Franco Frattini (wice-przewodniczący Komisji Europejskiej i Komisarz ds. sprawiedliwości), Lud Wolności;
• Minister Spraw Wewnetrznych, Roberto Maroni, Liga Północna;
• Minister Gospodarki i Finansów, Giulio Tremonti (pełnił już tę funkcję w poprzednim rządzie Berlusconiego), Lud Wolności;
• Minister Sprawiedliwości, Angelino Alfano, Lud Wolności;
• Minister Obrony, Ignazio La Russa, Lud Wolności;
• Minister Edukacji, Mariastella Gelmini, Lud Wolności;
• Minister ds. Rozwoju Gospodarczego, Claudio Scajola (w latach 2001-2002 Minister Spraw Wewnętrznych w rządzie Berlusconiego), Lud Wolności;
• Minister Rolnictwa, Luca Zaia, Liga Północna;
• Minister Środowiska, Stefania Prestigiacomo, Lud Wolności;
• Minister Infrastruktury, Altero Matteoli (w latach 2001-2006 Minister Środowiska w rządzie Berlusconiego), Lud Wolności;
• Minister Polityki Socjalnej (Welfare), Maurizio Sacconi, Lud Wolności;Minister ds. Dóbr Kultury, Sandro Bondi, Lud Wolności;

2) Ministrowie bez teki:

• Minister ds. Reform, Umberto Bossi, lider Ligi Północnej;
• Minister ds. "upraszczania" tzn. zmniejszenia liczby ustaw ogólnie rzecz ujmując, Roberto Calderoli (patrz niżej), Liga Północna;
• Minister ds. aktywowania programu rządowego, Gianfranco Rotondi, Lud Wolności;
• Minister ds. Polityk Wspólnoty Europejskiej, Andrea Ronchi, Lud Wolności;
• Minister ds. Równouprawnienia, Mara Carfagna (obok działalności politycznej zajmowała się prowadzeniem m.in. różnych programów telewizyjnych), Lud Wolności;
• Minister do Spraw Regionalnych, Raffaele Fitto, Lud Wolności;
• Minister ds. Polityki Młodzieżowej, Giorgia Meloni, Lud Wolności;
• Minister ds. Relacji z Parlamentem, Elio Vito, Lud Wolności;
• Minister ds. Innowacji, Renato Brunetta, Lud Wolności.
  

Rząd Silvio Berlusconiego zakłada przede wszystkim najmniejszą jak do tej pory liczbę ministrów z teką (12 plus 9 bez teki). Włoskie media podają także, że lista ministrów została przedstawiona najszybciej w republikańskiej historii kraju (Berlusconi ogłosił ją zaraz po przyjęciu nominacji), dla porównania Romano Prodi przedstawił swój rząd 17 maja o godzinie 12, czyli 17 godzin po otrzymaniu nominacji 16 maja o 19 (inny przykład to rząd przedstawiony w 1953 przez Giuseppe Pellę, ale działał on w sytuacji kryzysowej i nie bierze udziału w klasyfikacji ;).
Sekretarzem Rady Ministrów będzie Gianni Letta, kandydat wysunięty przez przez Berlusconiego w wyborach na Prezydenta Republiki Włoch w 2006 roku (w pierwszym głosowaniu Letta otrzymał 369 głosów, ostatecznie przegrał z Giorgio Napolitano, obecnym Prezydentem Włoch).
W obecnym składzie 4 Ministerstwa dostała Ligia Północna i 4 Sojusz Narodowy (obecnie połączony z Forza Italia w jeden twór polityczny Lud Wolności).
Przed nominacją Berlusconiego miała miejsce pewna polemika, o której pisałam dla psz.
Otóż świat muzułmański zaprotestował przeciw nominacji na ministra przedstawiciela Ligi Północnej Roberta Calderoli. Były Minister do Spraw Reform w rządzie Berlusconiego wywołał wiele kontrowersji występując w 2006 roku w programie telewizyjnym ubrany w koszulkę z nadrukiem przedstawiającym karykaturę Mahometa.

Syn libijskiego przywódcy, Saif al-Islam al-Kadafi zagroził pogorszeniem stosunków między dwoma krajami, jeśli Silvio Berlusconi zadecyduje o ponownym nominowaniu przedstawiciela Ligi Północnej.
Zdaniem Al-Kadafiego Calderoli jest winny śmierci 11 libyjczyków zastrzelonych w lutym 2006 roku przez policję pod konsulatem Włoch podczas manifestacji protestacyjnej przeciwko niemu. Kryzys dyplomatyczny wywołany tymi zajściami został zażegnany dzięki dymisji Ministra.

Przedstawiciel Ligi Arabskiej Abdul Alim al Abyat stwierdził, iż „byłoby skandalem gdyby nominowano ministrem kogoś kogo zachowanie jest obraźliwe względem Proroka”, choć w oficjalnym komunikacie organizacja odcina się od tego twierdzenia i przekonuje, iż oceni faktyczną działalność nowego rządu.

Zdaniem wszystkich sił politycznych ingerencja innych państw w sprawy wewnętrzne jest niedopuszczalna. Ustępujący Minister Spraw Zagranicznych Massimo D’Alema napisał w swoim oswiadczeniu, że „ tworzenie i skład nowego rządu to kwestia wewnętrzna regulowana przez zarządzenia zapisane w Konstytucji”. D’Alema dodaje, iż ma nadzieję na utrzymanie dobrych stosunków ze światem arabskim, którym poświęcił „wiele czasu i wysiłku”, także po zmianie rządu. Oznajmił również, iż negatywne reakcje, które wywołało zachowanie Calderolego powinno sprawić, iż nie popełni się więcej podobnych błędów.

Nie brak jednak głosów, które podkreślają, iż reakcje świata muzułmanskiego, choć nie mają wpływu na kształtowanie polityki wewnętrznej, są odpowiedzią na agresywną kampanię prowadzoną przez Ligę Północną przeciw Islamowi np. poprzez blokowanie tworzenia nowych meczetów. Sam Calderoli oznajmił w 2007, iż zorganizuje protest przeciwko budowie islamskiej świątyni w Bolonii, tzw. Maiale-Day (Dzień Świni). Jego zdaniem ziemia, po której przeszła świnia stanie się nieczysta i przez to bezużyteczna dla muzułmanów.

Ugrupowania włoskich muzułmanów odcinają się od protestów. Przedstawiciel Ucoii (Unia Wspólnot i Organizacji Islamskich we Włoszech) powiedział, iż organizacja jest przeciwna zagranicznym ingerencjom, ale „nominacje zaproponowane przez Premiera i zatwierdzone przez Prezydenta Republiki Włoch powinny (..) liczyć się z pozycją geostrategiczną naszego kraju”, a rzecznik Coreis (Islamska Wspólnota Religijna we Włoszech) stwierdził, iż „Incydent z koszulką anty-islamską został zapomniany”.

Na czwartek 8 maja o godzinie 17 przewidziano zaprzysiężenie. Głosowanie nad wotum zaufania odbędzie się we wtorek 13 maja w Izbie Deputowanych i w środę 14 maja w Senacie.